Eigenlijk heb ik een hekel aan van die leiderschapsquotes.

De meeste dan. Sommige zijn echt wel mooi en waar. Maar van die clichés en dooddoeners daar kan je toch echt niet meer mee aankomen.

Via een werkgever kreeg ik eens zo’n scheurkalender, je kent ze wel. Elke dag een ‘inspirerende quote’. Ik besloot de kalender het voordeel van de twijfel te geven en ging hem gebruiken. Het leek me dan leuk om een prikbord vol te hangen met de mooiste en echt inspirerende quotes. Het werden er drie in een jaar. Dat is nog geen 1%. En gelukkig was het geen schrikkeljaar, anders was dat succes nog minder geworden.

Vandaag gebeurde er iets bijzonders. Ik stond voor een groep meerbegaafde basisschool leerlingen en wilde dag vier van mijn trainingsprogramma over leiderschap starten. Totdat meisje X, 9 jaar, haar vinger opstak. Ze wilde graag iets aan mij en aan de klas laten zien en voorlezen. En het was … een quote. Van een scheurkalender. En terwijl ze daar stond en trots uitlegde waarom ze dit zo’n mooie zin vond, realiseerde ik mij: het ligt niet aan de quote. De quote kan er niets aan doen. Het is de quote-dumper die van de quote een cliché maakt. Of het nou op social media is, of op een prikbord: stop met het zinloos gequoot! Kies de jouwe er zorgvuldig uit en dan pas delen graag. De quote wordt pas prachtig en inspirerend als jij er echt iets mee kunt en jij er betekenis aan kan geven.

Dus heb ik nog steeds een hekel aan leiderschapsquotes. Tenzij het ‘echt’ is. En tenzij het van een meisje van 9 komt, natuurlijk.