De grootste mythe in leren en ontwikkelen: “Mensen veranderen als je ze de juiste kennis geeft.”

Klinkt logisch, toch? Als je mensen uitlegt hoe iets moet, dan gaan ze het vanzelf doen. Helaas werkt het in de praktijk zelden zo. Kennis is belangrijk, maar het is niet genoeg om echt gedrag te veranderen.

💡 Duurzame verandering draait niet om wéten, maar om doorleven en dan doen.

Ik geloof dat organisaties alleen écht veranderen als je kijkt naar het geheel: de mensen, de teams en de bredere context waarin ze werken. Daarom benader ik verandering niet als een kwestie van ‘even een training geven’, maar als een proces waarin interacties, motivatie en de dagelijkse praktijk een sleutelrol spelen.

Mijn aanpak is sterk beïnvloed door transactionele analyse (TA) en progressiegericht werken:

👉 TA helpt me patronen en interacties bloot te leggen. Waarom reageren mensen zoals ze reageren? Hoe versterken onbewuste patronen de status quo? Dit inzicht is essentieel om weerstand te begrijpen en te doorbreken.

👉 Progressiegericht werken houdt de focus op kleine stappen. Grote veranderingen zijn vaak verlammend, maar door te kijken naar wat wél werkt en daarop voort te bouwen, groeit het vertrouwen en de motivatie om door te gaan.

Wat werkt dan wél?

✔ Leren in de praktijk – Niet in een klaslokaal, maar op de werkvloer, waar mensen direct kunnen ervaren en bijsturen.

✔ Psychologische veiligheid – Als je verandering wilt, moet je ruimte maken om te experimenteren en fouten te durven maken.

✔ Kleine successen zichtbaar maken – Niet wachten tot “alles af” is, maar kleine stappen vieren en voortbouwen op wat goed gaat.

✔ Systeemdenken – Niet alleen naar individuele gedragingen kijken, maar ook naar hoe structuren, ongeschreven regels en cultuur de verandering beïnvloeden.

Kortom: weten hoe het moet, is iets anders dan het ook echt dóen. Daar zit de échte uitdaging – en precies daar ligt mijn focus.